61. Praktyka Cnoty Serca 2. Empatia

Empatia jest pewnego rodzaju zdolnością odczuwania stanów psychicznych innych osób, umiejętnością przyjęcia sposobu myślenia innych osób i spojrzenia na świat z ich perspektywy.

Empatia nie oznacza współczucia, a jedynie umiejętność zrozumienia innych ludzi.
Osoby empatyczne, potrafią lepiej porozumiewać się z innymi ludźmi, potrafią do nich dotrzeć i są w stanie zrozumieć przeżycia drugiej osoby przy jednoczesnym wstrzymaniu się od wydawania własnych opinii i sądów.
Nie musimy zgadzać się z druga stroną, aby ją wysłuchać i zrozumieć, co czuje.

” Jeśli chcesz, aby inni byli szczęśliwi, praktykuj współodczuwanie.
Jeśli chcesz być szczęśliwy, praktykuj współodczuwanie ”
(Dalajlama)

Współodczuwanie to emocja będąca poczuciem dzielenia czyjegoś cierpienia, najczęściej połączona z pragnieniem ulżenia lub zmniejszenia tego cierpienia u drugiej osoby – okazania szczególnego rodzaju wspaniałomyślnych uczuć wobec cierpiącego.
Współodczuwanie nieodłącznie wywodzi się z empatii i jest często opisywane przez czyny, poprzez które osoba współodczuwająca będzie poszukiwać wsparcia dla tych, którzy takiego wsparcia potrzebują.

Za współodczuwające działanie ogólnie uznaje się takie, które bierze pod uwagę cierpienie innych i takie próby ulżenia jemu, jakby owo cierpienie było własne.

W tym rozumieniu różne przejawy złotej reguły etycznej jasno bazują na idei współodczuwania.

Tym się różni współodczuwanie od innych rodzajów pomocnych czy humanitarnych zachowań, że skupia się ono głównie na odjęciu komuś cierpienia.

O czym niewielu z nas wie ?
Z danych naukowych wynika, że współodczuwanie ma bardzo fizyczne konsekwencje – osoby kierujące się w życiu empatią produkują 100% więcej DHEA, hormonu przeciwdziałającego starzeniu się i ok. 20% mniej kortyzolu czyli… „hormonu stresu”.
Jednak główną zaletą, jaką odczuwają osoby empatyczne jest bycie szczęśliwszym i ‚zarażanie’ szczęściem innych wokół siebie.
Jeśli prawdą jest, że powszechnym celem każdego z nas jest dążenie do szczęścia, to współodczuwanie będzie jednym z głównych narzędzi w realizacji tego celu.

Tak często, jak jest to możliwe pamiętajmy o tym, że:

Tak samo jak ja, ta osoba poszukuje w swym życiu szczęścia…
Tak samo jak ja, ta osoba próbuje umknąć w swym życiu cierpieniu…
Tak samo jak ja, ta osoba zna smutek, samotność i rozpacz…
Tak samo jak ja, ta osoba poszukuje zaspokojenia swych potrzeb…
Tak samo jak ja, ta osoba uczy się życia…

” Moim posłannictwem jest praktyka współodczuwania, miłości i wspaniałomyślności.
Te rzeczy są w życiu bardzo użyteczne, a ich praktyka może być ważna także dla całego ludzkiego społeczeństwa ” (Dalajlama)

Zawsze starajmy się utrzymać w energii współodczuwania, ponieważ kiedy współczujemy, wchodzimy na niższe energie danej sytuacji i zwykle czujemy się energetycznie wyczerpani.
W momencie, kiedy współodczuwamy – jesteśmy w stanie zobaczyć i zrozumieć przeszkody, ale nie wchodzimy w ich energię.

„Dla cierpiących najmniejsza radość jest szczęściem „
Sokrates